Başlığı yazmak biraz zor oldu. 3 dakikamı falan aldı diyebilirim. Bir filme bu kadar uzun isim verilmesine karşıyım arkadaş. Bu kadar uzun film ismi olmaz. Çin işkencesi gibi. Arkadaşına bile söyleyemiyorsun hangi filmi izlediğini. O Ano em Que Meus Pais Sairam de Ferias. Ey yavrum ey. Ben bunu söyleyene kadar çocuk bile yaparım. Neyse filme geçelim. Yönetmen koltuğunda Cao Hamburger var. Futbol temalı bir dönem filmi bu. 70'ler Brezilya'sı, 70'lerin siyasi ortamı, 70 Meksika Dünya kupası. Pele ve Tostao'lu Brezilya milli takımı.. İzlemek için her şey mevcut. Filmdeki mevzu belli. Siyasi olaylara karışıp ülkeyi terk etmek zorunda kalan, çocuklarına dünya kupasından önce geleceklerini söyleyen bir anne baba ve dedesinin yanına teslim bile edilmeden bırakılan fakat dedesinin öldüğünü öğrenen ve mahalleliler tarafından bakılan Mauro. Yalnız kalmış bir çocuğun, evinden anne babasından uzakta anlatılan hikayesi yani. Mauro bebesi de acayip sevimli bir şey. Bir de erkek fatma rolüyle, küçük yaşta erkek kafasını çözen ve annesinin tükkanında soyunma odalarını arkadaşlarının gözetmesini sağlayan Hanna karakteri var. O yaşta bu işi ticarete dökmesi de güzel bir ayrıntı! :) Bebelerin oyunculukları son derece başarılı. Zaten yönetmen bebeleri bulmak için 1500'e yakın başvuru almış ve tam 6 ayını almış oyunculara karar vermesi. Filmin ekstrası tabii ki zaman zaman ekranlara da yansıyan '70 Meksika dünya kupası ve Peleli Brezilya. Futbol deyince hayatın durduğu bir Brezilya ve pür dikkat televizyona kesilen insanlar. Çekoslovakya gol atınca sevinen sosyalistin Brezilya gol atınca sevinçten çıldırması.. O zamanlarda yaşanan futbol heyecanı çok güzel aktarılmış. Hüzünlü bir hikaye, bir yandan o yıllarda yaşanan olaylar insanın için burkarken bir yandan da çocukların yaşadıkları ve futbol sahneleriyle gülümsetmeyi başarıyor. Sonuç olarak iyi film yani. Bol da ödüllüymüş zaten.
No comments:
Post a Comment